Monitoring pyłkowy - jego znaczenie kliniczne w praktyce lekarza dermatologa i alergologa

Pyłki roślin są męskimi gametami (mikrosporami) roślin nagonasiennych, przenoszonymi z rośliny na roślinę przez wiatr (rośliny wiatropylne) lub owady (rośliny owadopylne). Wielkie zainteresowanie lekarzy tymi strukturami wynika z rozpowszechnienia alergii na pyłki. Ocenia się, że 15% populacji jest uczulone na pyłki roślin wiatropylnych, a objawy chorobowe mogą dotyczyć praktycznie każdego narządu. Niniejszy artykuł omawia praktyczne zastosowania monitoringu pyłkowego w alergologii.

Metody pomiarów stężenia pyłków roślin wiatropylnych w powietrzu można podzielić na grawimetryczne oraz inercyjne bierne i impakcyjne. Metody impakcyjne, czyli wolumetryczne są najbardziej przydatne, ponieważ umożliwiają pomiar stężenia pyłków w określonej objętości powietrza. Przedstawiono również metody pomiaru stężenia alergenów pyłkowych niezwiązanych z ziarnami pyłku. Omówiono przydatność monitoringu pyłkowego dla lekarza opiekującego się chorymi uczulonymi na pyłki roślin z objawami alergicznego nieżytu nosa, astmy, powietrznopochodnego wyprysku atopowego oraz pokrzywki kontaktowej.

Słowa kluczowe: monitoring pyłkowy, prognozy pyłkowe, pyłkowica.

Abstract
Reprint (PDF)
Artykuł (HTML)