Zakład Aerobiologii i Alergologii Instytutu Medycyny Wsi w Lublinie
Praca opublikowana w: R. Śpiewak (Redaktor): "Pyłki i Pyłkowica: Aktualne Problemy". Instytut Medycyny Wsi w Lublinie 1995, str. 34-35. (Spis treści książki).
Określenie składu mikroflory bakteryjnej typowej dla alergennych pyłków roślin wiatropylnych.
Próbki pyłku żyta (Secale cereale, zbiór 1994), bylicy (Artemisia vulgaris, zbiór 1994), olchy (Alnus glutinosa, 1995) i brzozy (Betula verrucosa, 1994).
Próbki pyłku zawieszono w jałowym, 0,9% wodnym roztworze NaCl w stosunku wagowym 100 mg/10 ml. Następnie utworzono szereg rozcieńczeń 10-2, 10-3, 10-4, które posiano na agar z krwią w kierunku mezofilnych bakterii oraz na agar sojowy w kierunku termofilnych promieniowców. Po inkubacji kolonie liczono i różnicowano, określając stężenie bakterii w CFU (Colony Forming Units) na gram.
Tabela I przedstawia wyniki posiewu alergennych pyłków roślin wiatropylnych na agarze z krwią. Jak z niej wynika, z pyłków wyhodowano zarówno Gram-ujemne jak Gram-dodatnie bakterie mezofilne w stężeniach rzędu 103 - 104 CFU/gram.
Tabela I. Wynik posiewu alergennych pyłków roślin wiatropylnych na agarze z krwią
Próbka |
Drobnoustrój |
Liczebność |
---|---|---|
Żyto (Secale cereale) 1994 |
bakterie Gram-ujemne |
1000 |
bakterie Gram-dodatnie |
2000 |
|
Bylica (Artemisia vulgaris) 1994 |
bakterie Gram-ujemne |
7000 |
bakterie Gram-dodatnie |
21000 |
|
Brzoza (Betula verrucosa) 1994 |
bakterie Gram-ujemne |
30000 |
Olcha (Alnus glutinosa) 1995 |
bakterie Gram-dodatnie |
11000 |
Wyniki posiewu alergennych pyłków roślin wiatropylnych na agarze sojowym przedstawia tabela II. Termofilne promieniowce były mniej liczne niż bakterie mezofilne. Najczęściej występującym gatunkiem był Thermoactinomyces thalpophilus, tylko jeden wyhodowany szczep nie należał do rodzaju Thermoactinomyces.
Tabela II. Wynik posiewu alergennych pyłków roślin wiatropylnych na agarze sojowym
Próbka |
Drobnoustrój |
Liczebność |
---|---|---|
Żyto (Secale cereale) 1994 |
- |
0 |
Bylica (Artemisia vulgaris) 1994 |
Thermoactinomyces vulgaris |
2500 |
Thermoactinomyces thalpophilus |
1000 |
|
Streptomyces spp. |
5000 |
|
Brzoza (Betula verrucosa) 1994 |
Thermoactinomyces thalpophilus |
10000 |
Olcha (Alnus glutinosa) 1995 |
Thermoactinomyces thalpophilus |
10000 |
Nasza obserwacja, że z pyłków roślin wiatropylnych wyhodować można różnorodne bakterie, pozostaje w zgodzie z wcześniejszymi doniesieniami [2]. Wiadomo, że produkty bakteryjne mogą wywoływać różnorodne reakcje, które mieszczą się w kategorii swoistej nadwrażliwości lub reakcji immunotoksycznych [1]. Wydaje się prawdopodobne, że część objawów alergicznych wywoływanych ekspozycją na pyłki może być skutkiem obecności na ziarenach pyłku bakterii i ich produktów. Przykładem może być wytwarzana przez bakterie Gram-ujemne endotoksyna, która aktywuje makrofagi do produkcji IL-1, TNF i innych cytokin powodujących odczyn zapalny w drogach oddechowych oraz skórze [3, 4, 5]. Thermoactinomyces wytwarza silne alergeny i jest jedną z głównych przyczyn alveolitis allergica [4].
Na alergennych pyłkach roślin wiatropylnych obecna jest mieszana mikroflora bakteryjna, obejmująca mezofilne bakterie Gram-ujemne i Gram-dodatnie oraz termofilne promie-niowce.
Tylko do użytku osobistego. © Radoslaw Spiewak.
Strona założona 9 lutego 2006, ostatnia aktualizacja 13 lutego 2006.
Kontakt | Powrót do spisu streszczeń | Strona startowa |