Zakład Aerobiologii i Alergologii Instytutu Medycyny Wsi w Lublinie
Praca została opublikowana w języku angielskim w materiałach konferencyjnych pt. "Pollens and Pollinosis: Current Problems" (Red. R. Śpiewak). Instytut Medycyny Wsi w Lublinie 1995, str. 36-37. Z powodu niedopatrzenia technicznego niniejsza praca nie została umieszczona w polskiej wersji książki pt. "Pyłki i Pyłkowica: Aktualne Problemy" (Red. R. Śpiewak). Instytut Medycyny Wsi w Lublinie 1995. (Spis treści książki).
Określenie składu mikroflory grzybiczej typowej dla alergennych pyłków roślin wiatropylnych.
Próbki pyłku żyta (Secale cereale, zbiór 1994), bylicy (Artemisia vulgaris, zbiór 1994), brzozy (Betula alba, 1994) i olchy (Alnus glutinosa, 1995).
Próbki pyłku zawieszono w jałowym, 0,9% wodnym roztworze NaCl w stosunku wagowym 100 mg/10 ml. Następnie utworzono szereg rozcieńczeń 10-2, 10-3, 10-4, które posiano na agar z brzeczką (Difco Malt Agar).
Próbka |
Drobnoustrój |
Liczebność |
---|---|---|
Żyto (Secale cereale) 1994 |
- |
0 |
Bylica (Artemisia vulgaris) 1994 |
Alternaria sp. |
10500 |
Oidiodendron sp. |
4500 |
|
Penicillium sp. |
2000 |
|
Cephalosporium charticola |
1000 |
|
Brzoza (Betula verrucosa) 1994 |
Cladosporium sp. |
34000 |
drożdzaki |
11000 |
|
Penicillium sp. |
2000 |
|
Olcha (Alnus glutinosa) 1995 |
Penicillium sp. |
2500 |
Z alergennych pyłków roślin wiatropylnych wyhodować można różnorodne grzyby. Produkty grzybów, jak produkty bakteryjne, mogą wywoływać reakcje alergiczne oraz immunotoksyczne. Być może obecność grzybów oraz ich produktów może odpowiadać za część objawów alergicznych wywoływanych ekspozycją na pyłki. Na przykład znane jest silne działanie alergizujące spor grzybów z rodzaju Penicillium oraz Alternaria. Na podstawie przeprowadzonych badań trudno jednak określić, czy obecność spor bądź grzybni na ziarnie pyłku ma istotne znaczenie w rozwoju objawów u osób z pyłkowicą.
Na alergennych pyłkach roślin wiatropylnych obecna jest mieszana mikroflora grzybicza, obejmująca grzyby z rodzaju Aspergillus, Penicillium, Cladosporium, Oidiodendron oraz drożdzaki. Określenie ich ewentualnej roli w etiopatogenezie pyłkowicy wymaga jednak dalszych badań.
Podziękowania:
Wykonanie prezentowanych badań było możliwe dzięki pomocy firmy Biomed w Krakowie.
Autorzy dziękują Pani Wiesławie Lisowskiej za doskonałe wykonanie prac technicznych.
Tylko do użytku osobistego. © Radoslaw Spiewak.
Strona założona 9 lutego 2006, ostatnia aktualizacja 13 lutego 2006.
Kontakt | Powrót do spisu streszczeń | Strona startowa |